The road is winding

¡Hola a todos!

Hoe gaat het daar in het koude Belgen-land? Het spijt mij heel erg, maar ik ga het er toch even inwrijven: in Ecuador is het een pak warmer dan bij jullie, dus wat ben ik gelukkig dat ik hier zit en niet daar!

De afgelopen week is er weer het één en het ander gebeurd! Er staat jullie dus terug een overzichtje te wachten van mijn weekendactiviteiten en mijn zeer geslaagde werkweek (die gepaard ging met de nodige moeilijkheden). Ik kan jullie nu al verzekeren dat het een week vol records was!

 Zaterdag begon met een vroege wandeling in Peguche! Ik had het al eens gezegd dat we daar nog zouden terugkeren en nu was het dus zover. Kim nam mij mee langs plekjes waar ik de vorige keer niet geweest was! Door het mooie weer was het ook echt puur genieten!

Y el sábado pasado hemos ido a la plaza de ponchos también... Si, una otra vez. En ja, weer heb ik heel wat gekocht. Mijn valiezen worden met de dag kleiner als ik kijk naar wat ik er ondertussen terug allemaal moet inkrijgen. Toch was onze trip niet enkel puur entertainment: er werd ook gewerkt. We hebben namelijk de taak om podcasts  te maken en daar hebben we zaterdag eens werk van gemaakt. Jammer genoeg hebben zowel Kim als ik weer niet gevonden waar we al een hele tijd naar op zoek zijn! We hebben ondertussen al spijt dat we die spullen laten liggen hebben toen we ze die ene keer zien liggen hebben!
Een dag die dus goed is voor de eerste records:

• Een record aantal souvenirs is nu in mijn bezit (waarvan ik de meerderheid toch voor mijzelf ga houden, als ik ze al terug meekrijg in mijn valies)!
• Een record aantal pogingen om die specifieke spulletjes die we wouden te vinden staan ondertussen op onze naam, maar helaas waren ze telkens zonder succes... 

Zondag ging de reis richting Cotacachi, waar we samen met de papa en mama van Toa en met Tami en David de ledermarkt bezochten en heel veel aten op één dag. Een beetje uitleg is misschien wel op zijn plaats!
Kan je om 9 uur in het park van Cotacachi zijn? Geen probleem, zei ik tegen Kim. Ik vroeg zaterdag aan mijn 'mama' hoe ik daar kon geraken en zondag ochtend om kwart voor 9 was ik ter plekke. Ik had er mij al op voorbereid dat Kim en haar familie later gingen zijn, maar ik was toch heel blij toen ze eindelijk om half 11 toekwamen! Mijn wachttijd zorgde voor een record aantal muggenbeten (?) op mijn benen. Ik heb er nu 15 en de meesten jeuken verschrikkelijk!
Eerst liepen we rond in de stad, voorbij de verschillende markten en de vele winkeltjes met leren tassen, jassen, ...

We keerden nog even terug naar het parkje om Tami op te halen die daar naar de kerk gegaan was. Ze had daar namelijk geen tijd meer voor gehad in Otavalo. Ik maakte gebruik van de gelegenheid om enkele foto's te maken van het parkje waar ik die ochtend zo lang in de zon had zitten wachten en we gingen ook even binnen in de kerk.

We gingen daarna richting de terminal, vlakbij el mercado de los Andes waar we met z'n allen en heel wat onbekenden achteraan in een camioneta stapten. Deze zette ons helemaal boven in San Pedro af, de plaats waar de grootouders van Toa wonen.

De 'papa' van Kim nam ons daar mee op de berg voor een prachtige wandeling. En ik kan je verzekeren dat het weer hier in recordtempo kan veranderen! Het ene moment liepen we nog in de hitte, het volgende zagen we de regen op ons afkomen en voor we het goed en wel beseften liepen we er middenin! Gelukkig brak de hevige regen en het onweer pas door als wij al terug veilig bij het huisje waren.
In de foto's is herhaling mogelijk, maar voel je vrij om gewoon verder te scrollen naar beneden!

Tijdens de week werkten we goed door aan onze gids. Hoofdstuk 1 over coöperatief leren is ondertussen al helemaal af en maandag konden we dus beginnen aan hoofdstuk 2 over rollen en rolkaarten binnen coöperatief leren. Aan de kaarten zelf zijn we nog niet begonnen, want we willen eerst de theorie vertaald krijgen naar het Spaans. Ondertussen zitten we zelfs al aan hoofdstuk 3 over werkvormen binnen coöperatief leren.
Het zo intensief werken aan onze gids gaat uiteraard gepaard met een nieuw record: een record aantal internetproblemen! Hoe vaak het ondertussen al uitgevallen is terwijl we net een moeilijke zin moeten vertalen naar het Spaans kan ik zelfs niet meer zeggen! Er is alleszins al heel wat gevloek mee gepaard gegaan, want ik kan je vertellen dat Google Translate en Mijn Woordenboek ondertussen al goede vrienden geworden zijn! Als zij dus even niet bereikbaar zijn, is dat alles behalve aangenaam...
Op maandag voor mij en dinsdag voor België werd er trouwens een record op Skype gevestigd. De langste Skype-sessie die ik tot nu toe gehad heb hier in Ecuador staat op de naam van Nico en Seba met maar liefst 2 uur 22 minuten en 46 seconden! Samen genoten we van de mooie zonsondergang op het dak van het huis van Liz. Hoewel ik denk dat ik hen toch vooral jaloers gemaakt heb...
Jongens, bij deze de eervolle vermelding op mijn blog!

Woensdag waren we opnieuw goed aan het werken aan onze gids toen we het werk even moesten onderbreken om een bezoek te brengen aan de politieschool. Deze keer kregen we een demonstratie van bewegingsoefeningen te zien. Eerst zagen we enkele marcheer-oefeningen en daarna gevechts- en turnoefeningen. Vooral die laatste waren heel leuk om te zien!

Vandaag is het dan eindelijk donderdag en schrijf ik nu haastig nog een nieuw blogbericht (vandaar dat mijn schrijfstijl misschien wat anders is dan je normaal bent), want binnen iets minder dan 2 uurtjes zit ik op de bus richting Salinas. Ja ja, ik ga naar de zee! Samen met Liz trekken Kim en ik er een heel weekend op uit om naar het schijnt hét mooiste strand van Ecuador te verkennen. Jullie zullen het dus allemaal een tijdje zonder mij moeten stellen!

Zoals de titel van deze blog zegt: the road is winding.
Veel dingen zijn aan het veranderen. Ik kan nu volop genieten en heb al geweldige momenten beleefd. Ik ben absoluut nog niet klaar om te aanvaarden dat het binnen een goede maand alweer allemaal afgelopen is. Ik wil het gewoon niet achterlaten.
Dingen veranderen en vooral ik verander. Er komt een nieuw hoofdstuk in mijn leven aan en ik ben volledig klaar om erin te stappen. Wat ben ik benieuwd om te zien wat de toekomst mij zal brengen... Laat het maar allemaal komen, ik zie wel waar ik uitkom!

¡Hasta luego!

Zoë