Om het met Ramiro zijn woorden te zeggen... Het was een week vol hard werk!! Eéntje waarin de frustraties hoog opliepen, maar die toch vooral voor geweldige momenten zorgde!
Zoals jullie weten zaten we van maandag tot vandaag (donderdag) met drie Belgische studentes op de ISPED. Dankzij Debbie kregen we een beter beeld van hoe we precies de gids van Annegreet en Gudrun kunnen 'samenvatten' voor op Educar Ecuador. Debbie kreeg daarnaast ook de kans om enkele taken uit te voeren voor haar project. Zo nam ze een aantal enquêtes af bij de leerkrachten over wat zij verwachten van een educatieve site en maakte ze een How to - filmpje in het Spaans, met de stem van één van de leerkrachten uit het colegio, over hoe je een blog kan maken.
Natuurlijk hadden Kim en ik ook heel wat werk te doen, dus Debbie kreeg eveneens de kans om te zien wat wij hier allemaal verrichten!
Jullie weten ook al dat we maandag onze overige twee lessen gaven aan enkele studenten van de ISPED en dit met groot succes.
Dinsdag probeerden we tevergeefs Ramiro te pakken te krijgen. Hij had ons vorige week namelijk iets gezegd over een presentatie, maar wanneer die precies was en wat daar dan allemaal in moest komen had hij er niet bij gezegd. We kunnen het de man ook niet kwalijk nemen, want deze week was er bezoek van het ministerie die van elk vlekje te veel op een muur een foto maakten. Een mens zou voor minder stress krijgen!
Het internet liet het weer eens afweten, dus het samenvatten vlotte ook niet zo goed. Uiteindelijk hielpen we Debbie dan met haar enquête en na een hoop frustratie kreeg onze gids over coöperatief leren een iets definitievere vorm.
We stopten vroeger met onze werkdag dan normaal, want voor het eerst sinds weken zijn we nog eens naar de dansles gegaan! Het gaat al beter, maar het blijft moeilijk. Het lukt mij echt niet om de 'raspadito' onder de knie te krijgen... Ik vind de combinaties toch wel wat gemakkelijker...
Woensdag lukte het ons dan eindelijk om met Ramiro te spreken. Zoals we het hier al gewoon zijn, moet je eerst een hele week je best doen om iets gedaan te krijgen en gaat het dan plots veel te rap! Kim en ik kregen namelijk de boodschap dat we donderdag om 11 uur een presentatie moesten geven over onze observaties, onze gids, een Belgische lesvoorbereiding en over alles wat we tussendoor al meegemaakt hebben in Ecuador! En een PowerPoint daarbij zou ook wel moeten lukken. De studenten hebben vanaf volgende week namelijk twee weken aan een stuk stage op het platteland. Onze laatste weken op de ISPED zullen we dus alleen doorbrengen en zonder publiek is het wat moeilijk om een presentatie te geven.
Even in paniek schoten Kim en ik in gang. We gaven Debbie de ruimte in onze 'oficina' om haar filmpje te maken en staken zelf een PowerPoint ineen in de bibliotheek. Tussendoor werd onze onafgewerkte gids ingebonden en voor we het wisten was het alweer tijd om naar huis te gaan. Nog helemaal niet klaar met onze voorbereidingen spraken we af wat we die avond thuis nog gingen doen. Ik vulde onze PowerPoint aan en maakte de bijhorende tekst die we zouden vertellen, terwijl Kim haar best deed om de volledige gids nog eens na te lezen!
Donderdag was het dan zo ver. Ik startte mijn dag in de bibliotheek om Consuelita nog maar eens van haar werk te houden door haar te vragen of ze de tekst van onze presentatie wou verbeteren. In de kleine vier uur voor we erin gesmeten werden, passeerden er zoveel frustraties door mijn lichaam dat ik ze niet meer bij kon houden. Minuten lang talmen over één woord waar ze toch liever een synoniem voor heeft, om dan uiteindelijk toch alles bij het oude te laten (en dat terwijl Kim de tekst die we straks zouden voorzeggen nog niet eens gezien had); Ramiro die plots liever heeft dat we onze presentatie wat vroeger geven en zegt dat 'we het wel zullen zien' als we hem erop wijzen dat Stijn er dan nog niet zal zijn; Een onafgewerkte gids die plots nog vijf keer extra geprint moet worden, terwijl we eigenlijk echt wel onze presentatie willen oefenen die we binnen een half uur moeten geven voor alle studenten en lectoren van de ISPED; ...
Nu ja, alles kwam uiteindelijk op z'n pootjes terecht. We gaven onze presentatie (met de tekst bij de hand werd het vooral voorlezen), met veel positieve reacties tot gevolg, en gingen daarna met z'n allen naar buiten om nogmaals de les over de traditionele dansen uit de wereld te geven, deze keer aan alle studenten.
 |
| Wij met onze gids! |
Ik heb me dus volop opgejaagd, er zijn discussies gevoerd die compleet zinloos waren en we zijn nogal wat tijd verloren, maar het was het allemaal waard, want vandaag was echt geweldig! Een geslaagde presentatie, een succesvolle les en een drukke week voor de boeg. Maar eerst gaan we nog 4 daagjes genieten van el Oriente in Kamak Maki!
¡Ciao!
Zoë
