El aburrimiento

¡Hola a todos!

Het is zover: hevige verveling slaat toe te San Roque, Ecuador!!
O ja, zelfs als je in een totaal onbekend land vakantie hebt en je dus in principe de hele wereld kan gaan verkennen, vormt verveling een gevaar! En dat allemaal omdat onze zussen ons niet voldoende vertrouwen om ons er op ons tweetjes te laten op uit te trekken...

In mijn vorig blogbericht kon ik jullie al vol enthousiasme vertellen dat we op zondag samen met Liz richting het mooie laguna de Cuicocha zouden gaan. Kim en ik hadden verwacht dat we hier rond een uur of 11 zouden vertrekken met de bus en dan de hele dag prachtige dingen zouden zien. Helaas gaat het er in mijn gezin allemaal een stuk trager aan toe en toen we ons begonnen af te vragen wanneer we nu eigenlijk zouden vertrekken, kregen we de boodschap dat we pas in de namiddag met de auto zouden gaan. Op dit punt was alles nog wel oké, want als we tegen 13 uur konden aanzetten, zouden we wel nog heel wat kunnen zien. Helaas (opnieuw) waren we om 16 uur nog steeds onze tijd aan het passeren op onze laptops en toen we een half uur later dan toch vertrokken, was dat niet naar Cuicocha maar naar Yahuarcocha.
Op zich ook wel een toffe plek, maar als je je verwacht aan Cuicocha toch wel een lichte teleurstelling. Ik kan het nog het meest vergelijken met de vijver in Puyenbroeck.
Daarnaast was mijn familie ook hier super lui en moesten we voor een stukje van amper 100 à 200 meter allemaal terug de auto in! Gelukkig aten we er nog heerlijk empanadas voor we terug naar huis gingen waardoor het toch niet allemaal een teleurstelling was. Nu ja, naar huis... We gingen eerst nog even op ziekenhuisbezoek bij familie.

Hevige verveling!

Mijn gastgezin (met slechts één broer)

Nogal onverwacht bleef Kim nog een extra nachtje slapen en net zoals de vorige dag passeerden we weer het meeste van onze tijd op het internet. Om de tijd wat sneller te laten gaan, maakten we een klein wandelingetje in San Roque en uit pure verveling maakten we een kan met verse limonade, die we eveneens uit pure verveling ook volledig leegdronken.
Op dat moment hebben we samen besloten dat we op deze manier echt niet onze volledige twee weken vakantie wouden doorbrengen. Of onze zussen dat nu goed of niet goed vinden: wij gaan de komende weken echt wel een paar keer met ons tweetjes iets doen! Zo zullen we zeker op ons gemak eens Plaza de Ponchos gaan leeg kopen en volgende week, als het weer wat beter is, gaan we samen naar Cuicocha voor een goede, stevige wandeling!

Op dinsdag werden we op de ISPED verwacht omdat er bezoek kwam uit België. Griet Van Herck, verantwoordelijke voor Ecuador binnen alle Arteveldehogeschool - opleidingen, kwam persoonlijk eens een kijkje nemen. Kim en ik hadden er ondanks de bezorgdheid van onze zussen op gestaan om alleen met de bus naar San Pablo te gaan. Liz had er alleszins meer vertrouwen in dan Toa en zoals verwacht zijn we er veilig en wel geraakt.
Na een gesprek op de ISPED kregen we allemaal een sjaal cadeau en gingen we mee met Stijn en Griet voor een heerlijke maaltijd aan Lago San Pablo. Daarna ging de reis naar de universiteit in Ibarra. Daar kunnen Kim en ik als we willen danslessen volgen: traditionele Ecuadoraanse dansen. We zien dit allebei echt zitten, maar we maken ons wat zorgen om het uur waarop we daar moeten zijn. Ibarra is nu niet onmiddellijk naast de deur en het moet allemaal te combineren vallen met onze opdracht op de ISPED. Vrijdag gaan we dus eens een kijkje nemen om extra info te vragen in verband met de verschillende mogelijkheden en de busrit ernaartoe te 'evalueren'.

Kim en Griet Van Herck in ons kamertje

Eten met uitzicht op Lago San Pablo

Gisteren, woensdag, was dan wel een volle dag. Toa en Kim gingen misschien iets doen met Toa's vrienden en als dat doorging, zouden ze mij bellen zodat ik mee kon!
(> Wat er mij trouwens aan doet denken dat mijn gsm het hier eindelijk doet! Ik weet niet wat ze er precies mee gedaan hebben, maar ik vrees wel een beetje dat ik niet dezelfde gsm terug mee naar België neem! Mijn Ecuadoraans nummer voor de geïnteresseerden: +593 9 79853888)
Toa's vrienden hadden nog niets laten weten, maar 's morgens kreeg ik toch een telefoon om te vragen of ik om half 11 aan de terminal in Otavalo kon zijn, want we zouden samen de traditionele indigena-kledij kopen. Kim en ik hebben nu dus elk onze eigen kledij met alles erop en eraan! Foto's zijn er nog niet, want mijn kledij ligt voorlopig bij Toa om op een andere keer bij hen aan te doen, aangezien ik niet weet hoe dat moet!
Dankzij deze shopping-voormiddag heb ik nu ook voor de eerste keer geld afgehaald in Ecuador, want ik was het geld uit mijn portefeuille vergeten, waardoor ik niet genoeg mee had om alles te betalen. Deze ervaring ben ik nu dus ook rijker!
Gelukkig zorgde de mama van Toa ervoor dat we onze kledij in de goedkoopste winkeltjes kochten en slaagde ze er ook telkens in om nog wat van de prijs af te krijgen.
Afdingen... een kwaliteit die ik helaas niet bezit, maar waarschijnlijk nodig zal hebben op Plaza de Ponchos. Ik vrees er een beetje voor. De kans dat ik gewoon betaal wat ze vragen is groot...

Op schoenenjacht in één van de kraampjes

Nadat we al onze kledij hadden, gingen we verder naar Peguche, waar er in het licht van carnaval basket- en voetbalmatchen aan de gang waren.
Ondanks het feit dat het hier de afgelopen dagen echt geen goed weer was en ze voorspeld hadden dat de regen wel nog even ging blijven duren, was het gisteren uitzonderlijk warm en droog. Er was veel bewolking, maar de weinige zon die erdoor gekomen is, heeft er toch voor gezorgd dat ik nu rondloop met een licht verbrand velletje. Gelukkig bijlange niet zo erg als bij Kim vorige week, waardoor het met de nodige dosis After-sun tegen morgen wel mooi bruin zal zijn.

Tot zover mijn vakantie in Ecuador...
Ik schrijf snel nog een kort berichtje, want er zijn nog een aantal zaken die ik met jullie wil delen!

¡Hasta pronto!

Zoë