Het begin van het einde!!!

¡Hola a todos!

Hier is het dan: mijn laatste blogbericht vanuit Ecuador.
Als ik kijk naar wat ik de afgelopen maanden niet allemaal gedaan heb, kan ik bijna niet anders dan zeggen dat drie maanden toch wel lang zijn, want anders kan je toch onmogelijk zo veel doen? Maar vanbinnen weet ik beter... De tijd is voorbij gevlogen en drie maanden waren gewoon te kort! Wat alle activiteiten ook beweren: naar mijn goesting ben ik hier bijlange niet lang genoeg geweest!!!

Voor sommigen klinkt de titel van deze blog misschien bekend in de oren, want ik eindig zoals Kim begonnen is, maar dan zonder vraagteken en in slechts één betekenis. Op het VVOB weekend kregen we de boodschap dat een buitenlandse stage het begin van het einde is. Eens je vertrokken bent, zal je altijd terug willen. Pieter-Jan nuanceerde dit nog door te zeggen dat we dat dan zelf wel zouden zien en dat we dat nu niet zo heel serieus moesten nemen, maar dat vind ik nergens voor nodig. Zijn vriendin had volledig gelijk toen ze hem de boodschap gaf om dat door te zeggen! Ik zal altijd terug willen en altijd meer willen verkennen van de vele prachtige landen in de wereld!!! En om eerlijk te zijn (jullie weten het al) wil ik gewoon nog niet terugkeren naar huis!
Maar verantwoordelijk als ik ben (hum-hum) zal ik morgen rond 16 uur toch flink op het vliegtuig richting België stappen. Garanderen dat dat zonder pijn in het hart en een traantje in mijn ooghoek zal zijn, kan ik niet...
Ik ging mijn droom achterna... 87 dagen lang leefde ik aan de evenaar, bij een Ecuadoraanse familie. Tijd dus voor een overzichtje en de consequenties die dit met zich mee gebracht heeft.

1. Het zal moeilijk worden om een aantal dingen in België terug gewoon te worden:
   • Het kan zijn dat ik nu en dan eens in het Spaans zal spreken. 'Si', 'no', '¿Qué/Qué paso?', 'Tienes ...', enzoverder zullen niet vreemd zijn. Bovendien moet ik nu soms al heel hard nadenken om de juiste Nederlandse woorden voor bepaalde zaken te vinden en denk ik vaak al in het Spaans.
     Ik stel dus voor dat iedereen een spoedcursus Spaans neemt om mij toch te kunnen verstaan! Ja, zo zou het wel moeten lukken, denk ik! :)
   • Mijn gordel spontaan aandoen als ik een auto instap wordt moeilijk denk ik... Tenzij ik vooraan ga zitten, dan denk ik er precies wel aan, aangezien het dan ook mogelijk is!
   • Maaltijden zullen in het begin misschien wat groter moeten zijn nu mijn maag zich heeft aangepast aan de hoeveelheden van Ecuador.
   • Wie heeft zin om mij na te fluiten van zodra ik de deur uitstap? Het zal namelijk vreemd zijn om dat niet meer mee te maken en kwestie dat ik kan afkicken, kunnen we dat beter wat afbouwen...
   • Wat zal het lastig zijn om niet meer op om het even welke plaats op bijna om het even welk moment een bus of een taxi te kunnen tegenhouden!
   • Ecuador is in vergelijking met België echt super goedkoop: een bus voor 25 cent, een taxi voor 1 dollar, eten voor 2,5 dollar, ... Die goedkope prijzen zorgden er dus voor dat ik sneller zei: "voor dat geld neem ik het mee". Het zal moeilijk zijn om weer wat beter op mijn centjes te letten! 
   • Even een logisch puntje: het uurverschil!
   
   
2. Ik heb heel wat lekkere en rare dingen gegeten:
   
   • Empanadas!
   • Fanesca
   • Choclos!!!!
   • Helados de palla!!!
   • Cuy...
   • Vele jugos: piña, mora, ... of limonada!
   • Cuñas de dulce!
   • Mora (braambessen)
   • Sandria (watermeloen)
   • Al het ander fruit waar ik nu de naam niet meer van weet...
     
3. Wist je dat:
   
   • Ik het vreemd zal vinden om maandag niet meer te verzamelen op el patio voor de himne...? Ik ken het volkslied van Ecuador ondertussen al minstens even goed, niet gezegd beter dan dat van België!
   • Ik ongelofelijk trots ben op al het werk dat we hier verricht hebben?
   • Ik graag nog eens de wandeling rond Cuicocha zou willen doen?
   • En terwijl ik bezig ben: die van Papallacta was ook echt prachtig!
   • Het super interessant was om hier scholen te bezoeken? Kinderen en leerkrachten hebben hier een veel nauwere relatie, waardoor het soms dus wat gevaarlijk is om tussen de kinderen te verdrinken!
   • Ik het heel tof vond om hier les te geven, ook al was het zo anders dan in België en niet altijd even gemakkelijk als de klasleerkracht niet in de buurt was om de boel in de gaten te houden?
   • De danslessen toch niet altijd even simpel waren en ik tot de laatste moment met bepaalde pasjes moeite gehad heb?
   • Carnaval in Ecuador echt helemaal anders is dan in België?
   • De verkiezingen in Ecuador wel eens tof zijn om mee te maken? Wat was ik opgelucht dat het hele land daarvoor niet in ruzie uitbarstte, maar dat alles gewoon rustig verlopen is.
   • Ik nog altijd even lomp ben?
   • Verveling ook in Ecuador kan voorkomen.
   • Ik na al die tijd mij nog steeds liever niet zelf in het verkeer van Ecuador zou begeven?
   • Ik enorm veel respect heb bijgekregen voor het geloof dat de mensen hier hebben? Zelfs jongeren van onze leeftijd zijn diep gelovig en spenderen daar heel veel tijd aan. Ik bewonder dat enorm, want ik zou het niet kunnen! Maar dankzij via Kim de familie van Toa wat beter te leren kennen, heb ik er echt een vernieuwd beeld op gekregen!
   
   
4. Ik heb de drie delen van het vaste land van Ecuador gezien:
   
   • Drie maanden lang leefde ik bij een familie in de Sierra.
     
     • Otavalo is een toffe stad!
     • Ibarra heeft overheerlijk ijs!
     • Cotacachi (San Pedro) is geweldig om een wandeling te maken en zo alle omliggende steden te kunnen zien!
     • Lago San Pablo kent geen geheimen meer voor mij!
     • Peguche is gewoon prachtig!
     • In de 'Bongo' in Atuntaqui moet je zijn voor de beste Salchipapas.
     • Voor kunstwerken in hout moet je naar San Antonio.
   • Samen met Kim en Liz ging ik naar de Costa: Salinas.
   • De Oriente heeft mijn liefde gewonnen: niet alleen mijn gsm raakte ik er kwijt, maar ook mijn hart! De Selva, het regenwoud, het Amazonewoud, ... het was alles en meer!
     
5. Mijn momenten van intens geluk:
   
   • De geur van de limoenplantage op de ISPED!
   • Rijden achteraan in een camioneta!
   • De weg naar de ISPED als de zon opkomt (en te zien is), is gewoon geweldig mooi! Zeker het stuk bij Lago San Pablo!
   • Het regenwoud en alles van de Oriente!
   • De zonsondergang aan Chocolatera!
   • De top van de Imbabura kunnen zien op een niet bewolkte dag!
   • Meegaan met de familie van Toa naar Pawkar Raymi!
   • De wandeling rond la laguna de Cuicocha!
   • De wandeling met de papa van Toa in San Pedro (Cotacachi)!
     
6. En wat ik nog meer zal moeten missen:
   • El corazón de Imbabura...
   • Adembenemende uitzichten.
   • Plaza de Ponchos!
   • De warmwaterbaden van Ecuador.
   • Werken met Wilson in de taller.
   • Internetproblemen die tot mijn grote heugenis opgelost geraken!
   • De heerlijke chocolademelk van el cafe de la vaca!
   • De overheerlijke zelfgemaakte chocolademelk uit de Oriente.
   • De typische indigenakledij bij de Otavaleños.
   • De vele cascadas van Ecuador! Je ziet er heel vaak als je gewoon langs de baan rijdt en alleen dat is al geweldig!
   • De zoo...
   • De vele dieren:
     
     • vlinders
     • kaaimannen
     • slangen
     • papegaaien
     • aapjes
     • vuurvliegjes!!!
     • kolibries!!!
   • "Please walk fast"
     
7. Bedankt:
   
   • Arteveldehogeschool en VVOB voor de kans die ik gekregen heb om naar Ecuador te komen!
   • Stijn en Anneleen om ons zo goed te ondersteunen, te helpen en om ons Ecuador wat beter te doen kennen!
   • ISPED A.P.G. en Ramiro Nuñez om ons een plaatsje te geven waar we aan ons project konden werken.
   • Poortjesman Alfredo van de ISPED om tien keer na elkaar de poort open en dicht te doen voor ons.
   • Patricia van de ISPED, voor alles!
   • Carmita voor onze verblijfplaats in Quito!
   • Diego voor het helpen met onze muzische lessen.
   • De spaghetti-eters, want zonder jullie hadden wij de ISPED niet kunnen helpen met het ontwikkelen en verspreiden van de didactische kits en onze gids!
   • Mijn familie omdat ik hier toch wel bijna 87 dagen heb mogen blijven!
     
     
     
     
     

87 dagen ben ik hier geweest. 87 dagen mocht ik deel uitmaken van een leven aan de evenaar! Mijn leven dat nooit meer hetzelfde zal zijn. Ik zal nooit meer dezelfde zijn, want deze ervaring heeft mij hoe dan ook veranderd!
Ik ging mijn droom achterna en nu moet ik die al zo vroeg achterlaten! Of toch even, want ik zei het al: dit is nog maar het begin, het begin van het einde!
Wat blijft er nog over? Ik kan niet anders dan eindigen met een mooie noot: The Sound of Silence! Geniet voor een laatste keer van enkele beelden uit Ecuador!

¡Ciao! en tot in België

Zoë